بازتوانی سندرم درد کشککی رانی

چکیده هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرینات کششی و تقویتی با توجّه به اصول افزایش تدریجی بار بر روی درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی بود. بدین منظور، 24 بیمار مبتلا به سندرم کشککی رانی با میانگین سنّی 89/40 سال در دو گروه کنترل و تمرین درمانی تقسیم شدند. گروه تمرین درمانی، تمرینات کششی و قدرتی را دریافت نمودند در حالی که گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت ننمودند. ابزار های استفاده شده شامل مقیاس vas، پرسش نامة کوجالا و تست های پلّه و اسکات بود. مقیاس vas و پرسش نامة کوجالا قبل از شروع برنامة درمانی و در پایان هر هفته برای ارزیابی درد و عملکرد ذهنی آزمودنی ها تکمیل شدند. تست های عملکردی پله و اسکات نیز قبل از شروع برنامة درمانی و در پایان هفتة ششم برای ارزیابی عملکرد عینی هر گروه از آزمودنی ها استفاده شد. اطّلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری repeated measuresa anova، ویلکاکسون و یومن ویتنی در سطح معنی داری (05/0 p ≤) تجزیه وتحلیل گردید. یافته های تحقیق نشان دادکه روش درمانی مورد استفاده بعد از شش هفته درمان بر میزان درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی، اثربخشی معنی داری دارد (05/0 p با توجّه بةافته های تحقیق می توان نتیجه گیری نمود که بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی به طور سریع و مساعدی به برنامة تمرینی ارائه شده جواب می دهند.